Aklımdaki en güzel ve
küfürsüz fıkra buydu.(
)
Temel askerlikteyken gece hiç uyuyamamış.Revire gitmiş ve hemşire'ye :
Ben evdeyken hep anamın göbek deliğine parmağımı sokarak uyurdum demiş.Ama şimdi anam yok,nasıl uyuyacam ben?
hemşire: e napalım o zaman gel benim göbek deliğime parmağını sok demiş.Gitmişler ve oda karanlıkmış.yattıklarında hemşire birden irkilmiş ve "o benim göbek deliğim değil" demiş.Temel de :
"o da benim parmağım değil! " demiş...
:D
Moderatör EssX2__489 dan dinlediğim fıkrayı sunuyorum.Tam olarak doğru anlatamadıysam ondan özür dilerim.